Międzyblogowy Kącik Czytelniczy #1

Kochani, zapisałam się do fajnej akcji, która na swoim blogu Zielenie organizuje Paulina :-) Cała akcja ma wzmocnić ducha czytelniczego w Narodzie (hihihi), a nazywa się Międzyblogowy Kącik Czytelniczy, a szerzej możecie o niej przeczytać u samej Organizatorki (klik).

Ja w tym roku, mam już kilka książek przeczytany, ale zacznę od tych, które na świeżo siedzą mi w głowie, czyli od...

Ale najpierw zadam Wam pytanie: lubicie sagi rodzinne? Takie z tajemnicami, zawiłościami uczuciowymi na tle barwnej historii? Tym bardziej, jeśli to historia Polski, bardzo barwna, choć bardzo krwawa?

JA UWIELBIAM! Tzn. nie wiedziałam,z ę uwielbiam aż tak, dopóki nie natknęłam się na pierwszy tom 'Stulecia Winnych' - Ałbeny Grabowskiej.

 

Opis książki:

Czerwiec 1914 roku. Podczas porodu bliźniaczek – Marii i Anny – umiera ich matka. Stanisław Winny, ojciec nowonarodzonych dziewczynek, opłakuje ukochaną żonę, patrząc z lękiem w przyszłość  – ma bowiem pod opieką nie tylko bliźniaczki, ale również dwóch synków.

Bracia Stanisława oraz jego rodzice, Bronisława i Antoni, jednoczą swoje siły w obliczu tragedii. Kilka tygodni później nadchodzą kolejne dramatyczne wydarzenia – pewnego upalnego lipcowego dnia wybucha wojna... 

Długie lata I. wojny światowej i epidemia grypy hiszpanki boleśnie doświadczają ród Winnych. Tym bardziej cenią oni pokój i dobrobyt, które niesie ze sobą dwudziestolecie międzywojenne, chociaż przewrotny los nie szczędzi Winnym życiowych doświadczeń. Z rosnącym niepokojem obserwują, jak wielkimi krokami nadchodzi kolejna wojenna zawierucha. - źródło Empik.com

Zdarzyło Wam się kiedyś zarwać noc, byleby się dowiedzieć 'co będzie dalej'??? Mnie to już dawno nie spotkało. Tyle człowiek już książek przeczytał, że żadna z kolejnych nie zaskakiwała, nie wciągała, nie pochłaniała. Ot, czytanie dla przyjemności, ale bez jakichś zbędnych emocji. Jak widać, wszystko do czasu, bo ta powieść mnie zagarnęła i sprawiła, ze przezywałam z bohaterami wszystkie ich smutki i radości. Kibicowałam im i ściskałam kciuki, by nie popadli w większe kłopoty, o które nietrudno w czasach tak burzliwych jak XX wiek. Tutaj fikcja przeplatała się tak zgrabnie z prawdą historyczną, że postaci nagle ożyły i stały się bardzo, bardzo bliskie. Od razu przypomniały się odległe czasy, gdy się siadało z babcią, starowinką, a ona opowiadała o balach, przyjęciach, Niemcach, Rosjanach... Ta książka wywołała falę wspomnień i nostalgii. Jestem nią absolutnie zachwycona i nie umiem słowami oddać kunsztu pisarskiego Pani Grabowskiej, który mnie zachwycił nie tylko obrazowością, ale i dbałością o szczegóły, które sprawiły, że ta książka stała się tak bliska jak babcine opowieści.

Absolutny HIT!

Polecam!

10/10

Jak widzicie, po takich zachwytach, po prostu przebierałam nóżkami do premiery drugiego tomu. Na szczęście, przygodę z Winnymi zaczęłam w styczniu, więc na kolejną cześć nie musiałam czekać już zbyt długo (premiera 28.01.2015 r.).

Opis książki:

1 września 1939 roku. Mania i Ania Winne, pierwsze w rodzinie z podwarszawskiego Brwinowa bliźniaczki są już dorosłe. Mania rodzi kolejne bliźniaczki - Kasię i Basię. Rytm dwóch pierwszych tomów wyznaczają daty znamienne w dwóch wymiarach historii – tej wielkiej, która bezpowrotnie zmieni losy całego pokolenia Polaków i tej małej, ale wcale nie mniej ważnej – historii rodziny, wyznaczanej życiem kolejnych pokoleń. Pojawienie się w niej dwóch dziewczynek otworzy jej kolejny rozdział.
Podczas II wojny światowej rodzina Winnych doświadcza tego, co tysiące polskich rodzin. Niektórzy Winni walczą na europejskich frontach, inni zmagają się z okupacyjną codziennością: terrorem, głodem i groźbą wywózki do obozów koncentracyjnych. Mimo wojennej zawieruchy, życie płynie dalej: Winni kochają, nienawidzą, rodzą się im kolejne dzieci. Nadchodzi koniec II wojny światowej. Upragniona wolność niewiele ma jednak wspólnego z tym, o czym marzyli przez lata nazistowskiego terroru. Inwigilacja i represje ze strony komunistycznych rządów to chleb powszedni powojennych lat. Jak Winni poradzą sobie w nowej rzeczywistości? - źródło Empik.com

No i niestety...

Może miałam zbyt duże oczekiwania po pierwszym tomie, a może już tak krytycznie do świata jestem nastawiona, ale drugi tom, wg. mnie, jest gorszy od pierwszego. Ja wiem, że w sagach głównym bohaterem jest rodzina, ale w pierwszej części była jedna dominująca postać, która nakręcała całą historię - to nadawało jakiś porządek i ład. Drugi tom jest już dla mnie za bardzo chaotyczny. Przeskakiwanie z bohatera na bohatera sprawia, że z żadnym się nie identyfikuję. Ciekawili mnie wszyscy i nikt jednocześnie. Fakt wielowątkowości tej powieści sprawia, że wszystko się jakby spłyciło. Co prawda, nabrało tempa i dynamiczności, ale kosztem emocji, które wzbudzał tom pierwszy. To już nie jest opowieść snuta przez babcię w burzową noc, tylko kronika rodzinna, która wiele tłumaczy, ale nie wywołuje wypieków na twarzy.

Mimo wszystko czyta się fajnie, choć już nie w jedną noc. Duży plus dla Autorki za tę szczegółowość, dbałość o detale, które i w tym tomie się pojawiają, a które nadają smaczku obu tym książką.

7/10

Właśnie 'popełniłam' moją pierwszą recenzję, więc bądźcie litościwe. Dużo nauki jeszcze przede mną :-)

Pozdrawiam serdecznie,

Burana.