Zmiany...

To, że ostatnio troche mam mniej czasu na bloga - nie oznacza, że:
1. nic nie próbuję 'tworzyć',
2. nie zaglądam na Wasze blogi :-) W zasadzie z Waszymi blogami jestem na bieżąco i z zachwytem obserwuję wszystko, co robicie.
Dziękuję też za to, ze pojawiają sie u mnie coraz to nowe Obserwatorki :-) Dziękuję też za wszelkie komentarze - jesteście kochane!!!
A teraz, zacznę od zmiany... małej zmiany, ale cieszy ona moje oko :-)

Mam wreszcie witrynkę na miniaturki!!!! :-) Początkowo chciałam ją potraktować z dekupaża (moja nowa miłość), ale ostatecznie zostawiłam jak jest, tym bardziej, ze kolorystycznie pasuje do ogólnej kolorystyki w kuchni:

Tak więc wreszcie moja mała kolekcja miniaturek znalazła swoje miejsce :-) Pojawiły się tam też misiaki, zakupione u Agnieszki - czyż nie są cudowne? :-)

Haftowania nie zaniedbałam, ale idzie mi to tak wolno, ze aż wstyd się chwalić postępami, których jeszcze nie widać...  Chyba sobie zbyt dużo wzięłam na tamborek i teraz wyrobić się z niczym nie mogę...
Co nie oznacza, że nie rozwijam drugiej, nowej miłości , wspomnianego już DEKUPAŻU :-)
dziękuję, Dziewczyny, za wszelkie rady z tym związane... :-)
Powstało już kilka rzeczy, które w najbliższym czasie tu zaprezentuję, a dzisiaj tylko jedną:

Tak, u mnie już 1 styczeń 2012 r., ale nie mogłam się oprzeć, by nie sprawdzić, jak ta deseczka będzie wyglądać na ścianie :-) A gdy już sprawdziłam - nie miałam sumienia jej zdjąć :-)
To też jest kuchnia fragment kuchni. I właśnie takie 'zdzierane' kalendarze kojarzyły mi się zawsze z kuchnia mojej babci - olbrzymi sentyment i tęsknota... Niewiele mi po babci zostało, dlatego tak symbolicznie dążyłam do tego, by zawisł u mnie taki kalendarz...
I własnie na deseczce pod kalendarz pojawił się ten mój nieszczęsny krak jednoskładnikowy:

Widać go trochę, choć wszelkimi sposobami próbowałam go zakryć i zminimalizować szkody jakie dokonał (moimi 'ręcami')... Efekt był tak brzydki, że myślałam, ze już po deseczce... Dlatego pozwoliłam sobie na eksperymenty z papierem śniadaniowym i nadrukowanym na nim wzorem pisma ręcznego... I choć efekt nie powala - pozwoliło mi to na odratowanie tej deseczki po doświadczeniach ze spękaniami :-)

Na dzisiaj to już koniec - ufff i wreszcie. Chyba najdłuższy mój wpis na blogu, ale tak to jest, gdy sie nic nie pisze przez miesiąc, a potem chce się napisać wszystko :-) No, ale jako, ze mam dość sporo do pokazania - będę teraz pisać częściej :-)

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie i do następnego napisania :-)